Ważne informacje na temat puszkinii

Puszkinia jest ozdobną, wieloletnią byliną cebulową, którą w naturalnych warunkach możemy podziwiać przede wszystkim w górach na Bliskim Wschodzie. Roślina ta jest częścią rodziny szparagowatych, co oznacza, że jest blisko spokrewniona z takimi roślinami jak triteleja, hiacynt, cebulica czy śniedek. Puszkinia tworzy niskie kępy, które w sprzyjających warunkach osiągają do 20 centymetrów wysokości. Częścią podziemną puszkinii jest mała jajowato-kulista cebula, której średnica zazwyczaj nie przekracza 2 centymetrów. Mięsiste liście rośliny są rynienowate, o ciemno-zielonej barwie, ostro zakończone. Na brązowo-zielonych pędach wyrastają kwiatostany, w których znajduje się do 10 kwiatów o niebiesko-białej barwie i dzwonkowatym kształcie. Pierwsze kwiaty puszkinii pojawiają się już w marcu, a okres kwitnienia trwa do końca kwietnia. Puszkinie zaliczane są do roślin miododajnych. Ich kwiaty przyciągają pszczoły i inne pożyteczne owady. Ogrodnicy często sadzą te rośliny na skarpach, rabatach kwiatowych, w ogródkach skalnych, a także w pojemnikach na balkonach i tarasach. Puszkinie posiadają wystarczającą odporność na mróz, żeby przetrwać zimę w polskim ogrodzie, dlatego ich cebule klasyfikuje się jako cebule do nasadzeń jesiennych.

Wskazówki dotyczące cebul puszkinii

Puszkinie coraz częściej sadzone są w wiosennych ogrodach. Dobrze czują się zarówno na stanowiskach słonecznych, jak i częściowo zacienionych. Jeżeli chodzi o podłoże – najlepiej jest wybierać gleby przepuszczalne, stale umiarkowanie wilgotne, próchnicze, lekkie, o lekko zasadowym pH.

Cebule puszkinii to cebule do nasadzeń jesiennych, dlatego sadzi się je zazwyczaj we wrześniu. Nie należy zwlekać z sadzeniem do późnej jesieni, gdyż cebule muszą mieć wystarczająco dużo czasu, żeby ukorzenić się przed nadejściem mrozów. Cebule puszkinii umieszczamy w glebie na głębokości równej ich trzykrotnej wysokości. Jeżeli decydujemy się na posadzenie tych roślin w większych skupiskach, koniecznie pamiętajmy, żeby zachować pomiędzy nimi większe odstępy.

Cebule posiadają pełną odporność na mróz, co oznacza, że nie trzeba zabezpieczać ich na zimę.

Zabiegi pielęgnacyjne, których potrzebuje puszkinia

Do podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych w przypadku puszkinii zaliczamy okazjonalne podlewanie. Pamiętajmy jednak, że roślina ta nie toleruje nadmiaru wilgoci (w takich warunkach jej cebule zaczynają gnić), dlatego nie można przesadzać z ilością wody.

Pamiętajmy również o odchwaszczaniu i usuwaniu przekwitłych kwiatostanów (zabieg ten może wydłużyć kwitnienie, a dodatkowo odciąża cebule, gdyż wytwarzanie nasion jest dla nich dużym obciążeniem).

Kupujemy pełnowartościowe cebule tej rośliny

Cebule puszkinii są niewielkie (2 centymetry średnicy), jajowate lub kuliste, pokryte brązową łuską. Choć roślina ta nie jest jeszcze bardzo popularna w Polsce, jej cebule można nabyć w dobrze zaopatrzonych sklepach ogrodniczych. Najlepszym rozwiązaniem jest wybieranie cebul puszkinii z oferty renomowanych producentów. Starajmy się kupować tylko takie cebule, które są pozbawione przebarwień, śladów pleśni i wszelkiego rodzaju uszkodzeń mechanicznych.