Kwestie związane z nabywaniem gruntów pod drogi publiczne reguluje ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. 1997 Nr 115 poz. 741), a w szczególności art. 98 ust. 1, który brzmi: Działki gruntu wydzielone pod drogi publiczne: gminne, powiatowe, wojewódzkie, krajowe – z nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek właściciela, przechodzą, z mocy Prawa (z mocy ustawy), odpowiednio na własność gminy, powiatu, województwa lub Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Przepis ten stosuje się także do nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek użytkownika wieczystego, z tym że prawo użytkowania wieczystego działek gruntu wydzielonych pod drogi publiczne wygasa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Przepis ten stosuje się również przy wydzielaniu działek gruntu pod poszerzenie istniejących dróg publicznych. Po dokonaniu podziału zatwierdzonego decyzja administracyjną właściwy organ składa wniosek o ujawnienie w księdze wieczystej praw własności gminy, powiatu, województwa lub Skarbu Państwa do działek gruntu wydzielonych pod drogi publiczne lub pod poszerzenie istniejących dróg publicznych. Tak więc, jeśli przeprowadzany jest podział nieruchomości, a w jego wyniku powstają drogi gminne, powiatowe, czy wojewódzkie, grunt ten przechodzi na własność organu administracji publicznej. Przepisów tych nie stosuje się jednak do dróg wewnętrznych – prywatnych.

Przejęcie za odszkodowaniem!

Za działki gruntu, które zostały wydzielone pod drogi publiczne lub ich poszerzenie przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej między właścicielem lub użytkownikiem wieczystym a właściwym organem. Jeżeli strony nie dojdą do uzgodnienia wysokości wynagrodzenia, na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego odszkodowanie ustala się i wypłaca według zasad i trybu obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości.